Vrijwilligerswerk in Nepal is voor veel mensen iets magisch. Nepal en Tibet hadden en hebben voor mij een soort van magische klank. De Himalaya maar ook de Oosterse tradities trokken en trekken me erg. Toen ik twee jaar geleden mijn vrijwilligerswerk via VSN geregeld had, was ik vol verwachting naar het land en de bewoners. En dat heeft goed uitgepakt. Wat een ongelofelijke ervaring was het. En de herinneringen komen nog steeds op als ik naar de foto’s kijk. En het heeft me een vriend voor het leven opgeleverd, Rod uit Engeland. We hebben samen zoveel beleefd dat er eigenlijk een mooi boek over geschreven zou moeten worden. We hebben veel kunnen betekenen op de plekken waar we samen gewerkt hebben. Wat ik wel geleerd heb, is dat het vrijwilligerswerk erg belangrijk is en toegevoegde waarde heeft. Maar dat extra investeren in de projecten vaak een veel duurzamer karakter heeft. Ik had een lezing gegeven met als titel “Van hoge hakken en lege vakken” in de bibliotheek van Meppel. Een lezing waarin het verschil tussen man en vrouw op een humoristische manier wordt uitgelegd. Inmiddels al zo’n veertig keer gedaan maar deze was specifiek om donaties mee te nemen naar Nepal en daar te kijken wat het meeste nodig was. Ik had een mooi bedrag en tijdens de eerste week heb ik voor de keuken van het weeshuis diverse spullen kunnen kopen. (NB: Door de negatieve berichtgeving in de media werken we niet meer met weeshuizen samen maar concentreert VSN zich veel meer op opleiding en ontwikkeling). In Pokhara hebben Rod en ik de school, waar we werkzaam waren en samen lesgaven aan kleine groepjes leerlingen, wifi geschonken. Dat veranderde het complete lesgeven vooral voor de oudere leerlingen. En het is duurzaam want de wifi is er nog steeds begreep ik. Wel vergt dit dan ook gelijk weer regels want de docenten zaten wel erg veel op hun mobiel ineens;)! Op een andere plek heb ik een spontane inzameling via Facebook gehouden en 500 euro opgehaald. Hiermee kon de binnenplaats van een kinderopvang helemaal bestraat worden. De 40 kindjes hapten vooral stof en daarom was het een geweldige investering. Ook heb ik een warme douche laten installeren omdat de voormalige straatkinderen nog nooit warm gedoucht hadden. En ik moet zeggen dat was in de winter echt niet te doen. Dus ja, ik was zelf ook erg gelukkig dat ik toen warm kon douchen;)!  Al deze investeringen zijn voor de projecten zooo belangrijk. Ja vrijwilligerswerk ook maar kan je thuis via donaties wat geld ophalen en meenemen naar Nepal dan kan je ter plaatse kijken (in overleg met VSN omdat er ook weer een rechtvaardige verdeling moet zijn) hoe dit het beste geïnvesteerd kan worden. Ik ben dolblij dat ik als vrijwilliger mijn steentje heb kunnen bijdragen aan diverse projecten. Maar die investeringen in noodzakelijke zaken, gaven me een geweldig gevoel. Veel plezier als je nadenkt over vrijwilligerswerk. En neem contact met ons op voor alle info en opgave. En als je wat kunt organiseren om wat geld in te zamelen, zou dat een fantastische extra meerwaarde zijn.

Arend Compagner

“Nadat ik de vorige dag met het vliegtuig in Kathmandu was aangekomen, werd ik uitgerust wakker en na een heerlijk ontbijt in ons gastgezin gingen we op weg naar onze taalles. De lunch was een heerlijke kom Momo (Nepalese dumplings) en de mijne was de pittige gestoomde versie. Zoooo lekker!

De lokale bus nemen

Daarna namen we 2 openbare bussen naar de beroemde Boudhanath Stupa. De busritten zijn een intense ervaring en deden me herinneren aan mijn tijd in Cambodja en Laos. Door afgelegen plaatsen navigeren met groezelige openbare bussen en geen enkele vorm van communicatie. Maar deze keer hadden we onze trouwe gids, Shakti, om ons te leiden. We hoefden alleen maar te volgen! Er zijn geen bushaltes, we stonden gewoon bij de weg en wachtten op de juiste bus om op te stappen. Geen idee hoe de juiste bus te identificeren, er hangt een conducteur bij de deur van elke bus die de plaatsen roept waar hij naartoe gaat. En het werkt ook nog!

De majestueuze Boudhanath Stupa was een lust voor het oog tegen de wolkeloze blauwe lucht. Het is omgeven door winkels, cafés en gebouwen die een mix zijn van Europese en lokale invloeden. De sfeer in dit gebied is zo Zen, zo’n groot contrast met de straten aan de overkant. We bezochten hier ook de tempel en ontvingen enkele zegeningen van de monniken in de vorm van een rode draad die om onze pols was gebonden voor een kleine donatie van 100 roepies.

Een lokale simkaart ophalen

Op de terugweg zijn we mijn lokale simkaart gaan halen. Ik moest een formulier invullen dat naar de namen van mijn vader en grootvader vroeg! Ik ken de naam van mijn grootvader niet eens, en het zou waarschijnlijk onbeleefd zijn om “Ah Gong” te plaatsen, dus heb ik maar een naam bedacht! Al met al een leuke dag. Nu weer mijn studie Nepalese woorden oppakken! “